สมัยวัยเรียน จำได้ว่าชอบคณิตศาสตร์ ส่วนย่อยของการจำได้นั้นก็จำได้ว่าชอบเรื่องจำนวนเชิงซ้อน ส่วนย่อยกว่านั้นไม่ขอพูดถึง เดี๋ยวไปกันใหญ่ … จำนวนเชิงซ้อนในจินตนาการของผมเป็นเรื่องที่มีเสน่ห์ เป็นเครื่องมือที่เพิ่มมิติการอธิบายความจริงบนโลกให้ดูเรียบง่ายในด้านความเข้าใจ แต่กลับขยายความเรียบง่ายให้ดูซับซ้อนอย่างเป็นระบบระเบียบ ถ้าคุณเลข 2 แต่บวกด้วยจำนวนจินตภาพ 3 หรือเขียนเป็นภาษาคณิตศาสตร์หน่อยก็จะได้ว่า 4+3i ค่าสัมบูรณ์ หรือเรียกง่ายง่ายว่าขนาดของมันจะเท่ากับ รากที่สองของ (4×4)+(3×3) หรือเท้ากับ 5 คำว่ามิติที่ใช้ขยายความเรียบง่ายให้ลู่เข้าสู่ความจริงอันซับซ้อน ก็คือ จำนวนพจน์ที่บวก หรือลบกันนั่นเอง
ถ้านำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตคนเราหละ กำหนดให้ Xi+Yj+Zk คือ สมการขององค์ประกอบความสำเร็จในชีวิต และกำหนดให้ค่าสัมบูรณ์ของมันคือโอกาสของความสำเร็จในชีวิต โดยที่ i คือ แกนของความรู้ความสามารถ, j คือ แกนของการลงมือปฏิบัติ, k คือ แกนของโชคชะตา และ X, Y, Z คือปริมาณที่อยู่บนแกนนั้นๆ หากมองเปรียบเทียบแล้ว i, j, k ก็มีความคล้ายคลึงกับชะตาฟ้า ชะตาดิน และชะตามนุษย์ ในทางโหราศาสตร์นั่นเอง