พื้นฐานสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งคือการระลึกรู้ถึงสิ่งที่กำลังทำอยู่ในขณะนั้น หรือที่เรียกว่าการมีสติ ด้วยเหตุที่สตินั้นเป็นบ่อเกิดแห่งปัญญา จึงเป็นที่มาของความไม่ประมาทบวกกับการคิดสร้างสรรค์โอกาสตามกาลเทศะได้อย่างเหมาะสม หากเรามีคุณสมบัติที่ดีด้านอื่นอย่างครบครัน แต่ปราศจากซึ่งสติแล้ว ก็เปรียบได้กับยานพาหนะที่ครบเครื่องเรื่องสมรรถนะ แต่มีอาการติดๆดับๆ เดี๋ยวใช้ได้บ้าง เดี๋ยวใช้ไม่ได้บ้าง แม้ว่าตอนใช้ได้จะแล่นฉิวอย่างนิ่มนวล แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นคือใช้การไม่ได้ทุกครั้งตามที่ต้องการ คนเราก็เช่นกัน ยามปกติก็สามารถใช้ความสามารถที่มีอยู่ได้อย่างเต็มกำลัง แต่ในช่วงที่ขาดสตินั้น ก็จะขาดปัญญานำพาความสามารถไปใช้ในกิจกรรมต่างๆได้