การรักษาอำนาจและความรับผิดชอบอย่างชัดเจน แน่นอนว่าดีหากไม่เคร่งครัด รัดตึงจนสติปัญญาหย่อนยาน องค์กรที่มีสายงาน กำหนดบทบาทบุคคลากรให้ชัด จะช่วยให้คล่องตัวในแง่ที่มีผู้รับผิดชอบหรือเป็นแม่งานแบบเป็นตัวเป็นตน รู้ว่าต้องไปติดต่อประสานกับใคร แต่จะว่าไปความสามารถในการเตะตะกร้อของคนบางชาติก็ฉกาจยิ่งนัก จนกลายมาเป็นหนึ่งในทักษะของคนที่จะก้าวหน้าในองค์กรที่ไม่ก้าวหน้า ประเทศชาติไม่เจริญ ด้วยสโลแกน เลียนายให้ถูก ผลักงานให้เนียน เอาหน้าอย่างภาคภูมิ แล้วคิดว่าคนแบบนี้จะคิดถึงองค์กรกับประเทศหรือ แต่ข้อเสียของความชัดเจนแบบนี้คือยากต่อการทำให้เกิดความร่วมมือมากกว่าการที่มีบทบาทแบบคลุมเคลือ คนที่งงในหน้าที่ บอกให้ทำยังมีโอกาสมากกว่าไปบอกคนที่รู้หน้าที่ที่มันไม่ใช่ ถ้าใส่สติปัญญาให้กับคนในองค์กรแล้วก็ยังมีความเสี่ยงว่าปัญญาระดับบุคคลจะออกมาเกื้อหนุนด้านความเห็นแก่ตัวของตนหรือสนับสนุนแก่ส่วนรวม หากเป็นแบบหลังจึงจะเรียกได้ว่า เกิดปัญญาในระดับองค์กร ถ้าเป็นเช่นนี้แล้ว ก็ไม่ต้องมาคอยกังวลว่าลักษณะโครงสร้างจะกำหนดบทบาทความรับผิดชอบมาชัดหรือเบลอร์อีกต่อไป