ในระหว่างที่เราหายใจมีชีวิตอยู่นั้นมีกิจวัตรที่เกิดขึ้นมากมายก่ายกอง ทั้งที่เป็นกิจกรรมที่ทำคนเดียว เช่น รับประทานอาหารคนเดียว นอนดูทีวี หรือแม้แต่นั่งสมาธิ กับกิจกรรมที่มีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น เช่น งานสังสรรค์กับเพื่อนฝูง ประชุมระดมสมอง เล่นฟุตบอล เป็นต้น เดิมทีผมจำแนกกิจกรรมเหล่านั้นตามการสรรสร้างให้เกิดผลกระทบขึ้น ก็แบ่งออกได้เป็น กิจกรรมที่เกิดงาน ได้แก่ ทุกกิจกรรมยกเว้นการนอน และกิจกรรมไม่เกิดงาน ได้แก่ การนอนหลับพักผ่อน แต่ถ้าหากพิจารณาจากกิจกรรมที่สามารถเป็นองค์ประกอบร่วมของกิจกรรมอื่น หรือแทรกซึมอยู่ในทุกๆ กิจวัตรของการดำเนินชีวิต ก็อาจประกอบไปด้วย 4 กิจกรรมร่วม ได้แก่ การคลือนที่เดินทาง (Travel) การสื่อสาร (Communication) การบริโภค (Consumption) และการคิด (Thinking) แต่หลังจากมีเวลาว่างก็ได้มาขบคิดเพิ่มเติมให้กิจกรรมร่วมนี้สามารถใช้ได้อย่างครบถ้วนครอบคลุมมากยิ่งขึ้น ซึ่งพบว่าการคิดน่าจะต้องเป็นอัตโนมัติในทุกกิจกรรม เนื่องด้วยสมองทำงานอยู่ลอดเวลาไม่ว่าเราจะรู้สึกว่ากำลังคิดอยู่หรือไม่ จากนั้น ก็ได้ลองยกตัวอย่างกิจกรรมทั่วไป เช่น การออกกำลังกาย การซ่อมโทรศัพท์มือถือ การหาไปพบแพทย์เมื่อป่วย ว่าสามารถเป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรมได้หรือไม่ แต่ที่ฉุคิดขึ้นมาได้คือ การด่า การนินทา ทำร้ายคนอื่น สามารถอยู่หมวดใดได้บ้าง ท้ายที่สุดก็สรุปว่า เราไม่ควรจะมาคิดเผื่อกิจกรรมที่ไม่ดีไม่สร้างสรรค์ ประเด็นนี้จึงตกไป สรุปแล้ว กิจกรรมร่วมในวาระนี้จึงประกอบไปด้วยของเดิมกับของใหม่ อันได้แก่ การคิด (Thinking) และการทำ (Doing) ส่วนการลงมือทำก็แบ่งออกได้เป็นกิจกรรมร่วม ได้แก่ การเดินทาง (Travel) การสื่อสาร (Communication) การอุปโภคบริโภค (Consumption) การตรวจตรารักษา (Maintenance) และอื่นๆ (Other)